dixi ego in corde meo vadam et affluam deliciis et fruar
bonis et vidi quod hoc quoque esset vanitas
risum reputavi errorem et gaudio dixi quid frustra deciperis
cogitavi in corde meo abstrahere a vino carnem meam ut
animum meum transferrem ad sapientiam devitaremque stultitiam
donec viderem quid esset utile filiis hominum quod facto opus
est sub sole numero dierum vitae suae
magnificavi opera mea aedificavi mihi domos plantavi vineas
feci hortos et pomeria et consevi ea cuncti generis
arboribus
extruxi mihi piscinas aquarum ut inrigarem silvam lignorum
germinantium
possedi servos et ancillas multamque familiam habui armenta
quoque et magnos ovium greges ultra omnes qui fuerunt ante me
in Hierusalem
coacervavi mihi argentum et aurum et substantias regum ac
provinciarum feci mihi cantores et cantrices et delicias
filiorum hominum scyphos et urceos in ministerio ad vina
fundenda
et supergressus sum opibus omnes qui fuerunt ante me in
Hierusalem sapientia quoque perseveravit mecum
et omnia quae desideraverunt oculi mei non negavi eis nec
prohibui cor quin omni voluptate frueretur et oblectaret se in
his quae paraveram et hanc ratus sum partem meam si uterer
labore meo
cumque me convertissem ad universa opera quae fecerant
manus meae et ad labores in quibus frustra sudaveram vidi in
omnibus vanitatem et adflictionem animi et nihil permanere sub
sole
transivi ad contemplandam sapientiam erroresque et
stultitiam quid est inquam homo ut sequi possit regem factorem
suum
et vidi quia tantum praecederet sapientia stultitiam
quantum differt lux tenebris
sapientis oculi in capite eius stultus in tenebris ambulat
et didici quod unus utriusque esset interitus
et dixi in corde meo si unus et stulti et meus occasus erit
quid mihi prodest quod maiorem sapientiae dedi operam
locutusque cum mente mea animadverti quod hoc quoque esset
vanitas
non enim erit memoria sapientis similiter ut stulti in
perpetuum et futura tempora oblivione cuncta pariter obruent
moritur doctus similiter et indoctus
et idcirco taeduit me vitae meae videntem mala esse
universa sub sole et cuncta vanitatem atque adflictionem
spiritus
rursum detestatus sum omnem industriam meam quae sub sole
studiosissime laboravi habiturus heredem post me
quem ignoro utrum sapiens an stultus futurus sit et
dominabitur in laboribus meis quibus desudavi et sollicitus fui
et est quicquam tam vanum
unde cessavi renuntiavitque cor meum ultra laborare sub
sole
nam cum alius laboret in sapientia et doctrina et
sollicitudine homini otioso quaesita dimittit et hoc ergo
vanitas et magnum malum
quid enim proderit homini de universo labore suo et
adflictione spiritus qua sub sole cruciatus est
cuncti dies eius doloribus et aerumnis pleni sunt nec per
noctem mente requiescit et haec non vanitas est
nonne melius est comedere et bibere et ostendere animae
suae bona de laboribus suis et hoc de manu Dei est
quis ita vorabit et deliciis affluet ut ego
homini bono in conspectu suo dedit Deus sapientiam et
scientiam et laetitiam peccatori autem dedit adflictionem et
curam superfluam ut addat et congreget et tradat ei qui placuit
Deo sed et hoc vanitas et cassa sollicitudo mentis
